Minerva

Wedstrijdverslagen

meesterwerkjes ... spijtig genoeg allen uit de oude doos

Minerva 1 - Vobako 1: 26 – 21
5-mrt-2017

Het doek was vorige week reeds gevallen over de Promoleague 2016-2017. Het was een campagne met twee gezichten. Enerzijds heldhaftige prestaties neerzetten tegen de topploegen, anderzijds knullig met punten morsen tegen staartploegen en meelopers. De makke prestatie voor de lege tribune in de ‘Hel’ indachtig mocht er toch nog wel één en ander rechtgezet worden tegen Vobako. ‘What happened in de Kempen, must stay in de Kempen’ moeten The Blues gedacht hebben. De miskleun van Lichtaart zou ons geen tweede keer overkomen. Ook deze match kwam er na een vakantie-stop en dat was voor de doemdenkers niet echt een goed teken.

Ondanks het onbeduidende karakter van de wedstrijd viel het mij op dat het toch wel goed gevulde tribunetje Van Echelpoel’s naast ons verbazend luidruchtig was. Tja, Kempenaars zijn van nature uit nu eenmaal volumineus. Als er dus één metaforisch cliché definitief mag sneuvelen is het wel dat van ‘De Stille Kempen’! :-O

Onze VZ heette Vobako dan wel iets te wishful welkom in de ‘Hel van Baarrechoem’, de match op zich was wel het bekijken waard. Belang: 0, amusementswaarde: 8 met een karrevracht aan doelpunten, altijd leuk om zien. Raf opent al na 30” de debatten, maar dat wordt een halve minuut later al gecounterd door de bezoekende ‘Vobako Devils’. En zo kunnen we eigenlijk de gehele eerste helft samenvatten. Nooit is het verschil groter dan 1 doelpunt met als resultaat aan de pauze een kleine bonus voor The Blues: 11-10.

Voor de tweede periode wordt de ene snowboarder gewisseld voor de andere. Raf mag gaan rusten en Jens vervangt hem. Ik kan me voorstellen dat je daar als verdediger dan toch niet echt vrolijk van wordt. :-O Minerva duwt dan even door en balt een degelijke 4-puntenvoorsprong bijeen 15-11, maar de Vobakezen (zegt men dat zo? ...soit..) geven niet op en komen terug tot op één goal, maar dat is zonder de onvermijdelijke Kevin Cramm gerekend, die zich met 8 goals toch wel de Oscar van de match mocht toe-eigenen. Sommigen zien zelfs gelijkenissen met het beroemde beeldje! :-D Onder zijn impuls lopen The Blues opnieuw uit en bij 21-17 wordt het stil in Kempische vak, want zij laten twee opeenvolgende stippen liggen. De Kev heeft daar uiteraard geen kompassie mee en knalt ons meteen evenveel keer naar de definitieve kloof. Er wordt evenwel nog naar hartenlust gescoord in die laatste 10 minuten zodat de eindstand nog doorstoomt naar 26-21. Op het einde mag Vobako-aanvoerster Annelien Dupont haar weinig benijdenswaardige ‘stunt’ nog eens overdoen en mist een derde keer vanop de stip.

Ondertussen is de ‘minerale’ maand februari voorbij en heeft coach Marc L vol enthousiasme de focus al opnieuw verlegd naar het veld in de hoop er in de terugronde van ’s lands hoogste nog een succesvol verhaal aan te breien. Of om eens de betreurde George Michael te citeren: ‘Let’s go outside…in the sunshine!’ Hij mag van mij gelijk krijgen!. ;-)

Minerva 1 - Temse 1: 27 – 21
19-feb-2017

:-D Haha, wat een aardverschuiving was me dat in de laatste weken van de PL. Bloedstollend als een Scandinavische misdaadreeks, verraderlijk als Cillian Murphy in het derde seizoen van Peaky Blinders (hé Raf? ;-) ). Zelfs het mandatenschandaal rond de intercommunales leek transparanter dan de afloop van deze competitie. Zowel bovenaan als in de onderste regionen was alles, zo niet veel nog mogelijk. En daar hebben The Blues, niet geheel onterecht ‘de smaakmakers van de Promoleague’ genoemd, mee voor gezorgd. Sikopi was al veroordeeld tot nog een jaartje ‘baggeren’ in de Promo en Putse moest en zou tot aan het laatste fluitsignaal moeten knokken om zijn Runner-up plaats niet te verliezen aan...Minerva! :-O

Ook dit weekend konden we weer scherprechter spelen, ditmaal in de degradatiestrijd. Bij verlies van Temse op Het Rooi en winst van Catba tegen het al veroordeelde Verde kwamen beide ploegen gelijk op de voorlaatste plaats met nog één onderlinge confrontatie voor de boeg. Tromgeroffel alom, want wat konden de paars-witte ‘apen’ uit Temse nog tegen onze opnieuw gelanceerde Blues nog uit de brand slepen? In een wereld met Panters, Leeuwen en Wolven zou ik mezelf als ploeg trouwens nooit de bijnaam ‘Monkeys’ geven, maar soit... ;-)

Dat Temse zijn huid duur zou verkopen, was zo voorspelbaar als een domme quote van Donald Trump. Niet met hoogstaand korfbal, maar met een uiterst doeltreffend dameskwartet scoorden ze zeer makkelijk. Maar liefst 14 van hun 21 doelpunten kwamen er langs dameszijde en The Blues moesten hun uiterste best doen om weerwerk te bieden en zelfs bij te blijven. Temse liep op een gegeven moment zelfs uit tot 4-7 en het duurde tot aan de 13-14 ruststand vooraleer de Minervanen het voortouw begonnen te nemen, om het dan ook niet meer af te staan. Ref De Backer was toen al even aan zijn ‘fin de saison’ match bezig! :-O Zoals gezegd kwam een sterk Minerva na de rust terug opzetten en trok stevig door naar 19-15 mede door een ontketende Raf, die met 6 goals in de tweede helft zijn ploeg naar een verdiende overwinning leidde. Eindstand 27-21.

Toch zien we weer dat The Blues iedereen weer aan het kanon stond en dan is het moeilijk om van dit team te winnen. Knappe collectieve prestatie, al waren we het aan onze status verplicht om deze match in winst om te buigen. Jammer dat ook Putse een punt pakte in een rechtstreeks duel met Riviera (iedereen content daar, blijkbaar :-/ ) en dus wég laatste kans op een middagje Herentals. Door het verrassende verlies van Catba op Verde waren er op het einde ook lachende gezichten bij de verliezers uit Temse, want zo wisten zij zich zeker van het behoud in de PL.

Scoorden voor Minerva: Raf(9)-Jago(1p)-Stef(2)-Leen(1)-Jens(4+3p)-Robin(3)-Bia(2)-Anina(2)

Nog één onbeduidende match tegen Vobako rest ons en dan trekken we weer het veld op, maar eerst nog een hopelijk zonnig Krokusverlof en voor de skiërs/boarders hopelijk zonder kleer-en andere scheuren terug op post ergens in maart! Enjoy en...

Riviera 1 - Minerva 1 : 20 – 21
11-feb-2017

Vergeet wat ik vorige week zei over ontspannen door naar een korfbalwedstrijdje te gaan kijken. Eentje dat dan nog enkel voor de statistieken is ook! Dan was ik inderdaad gisteren beter gaan wandelen met die alpaca’s, want dit spektakelstuk was allerminst goed voor hartlijders of mensen met een hoge bloeddruk zoals ik. Ik heb het al eens eerder gezegd: Minerva is dé ploeg bij uitstek om de rol van party-pooper te vervullen. Even ongevraagd op een feestje binnenvallen en dat dan naar je hand zetten, het zou een wet van iets of iemand kunnen zijn. ;-) Zo ook zaterdag. Ik las net nog in het Ri4a clubblad de profetische woorden: “We gaan van de wolf zijne pels nog gene winterfrak maken voor hij in de klem zit.” En kijk, net op het moment dat ze toch de maten al aan het nemen waren, kwamen The Blues even doodleuk een bommetje leggen onder het kampioenschap in de Promoleague.

Opvallend voor de start van de match was dat het duo Mitch-Krikke niet naar de aanval ging en daardoor Raf en Jago ontweken, maar zo ongewild in de val Jens-Robin liepen. Minerva ging onwaarschijnlijk verschroeiend van start en leidde al na een minuut of 10 met 2-7! De goals kwamen van alle kanten, maar vooral Stef (wederom outstanding!) liet zich hierbij meermaals opmerken. Haar opponente werd er zowaar moedeloos van. Dat dit tempo niet vol te houden was, besefte iedereen wel en een verbeten Riviera knokte zich halverwege toch hardnekkig terug tot een alles herleidende 13-13 ruststand… maar het had wel veel moeite gekost. Wie dacht dat de kampioen in spé in de tweede helft eventjes vlot orde op zaken zou stellen, kwam echter bedrogen uit. Weliswaar lukte er wat meer en Minerva kreeg zijn onvermijdelijke tweede-helft-dipje, maar je zag ook wel dat het bij de thuisploeg niet echt goed draaide. Lenaerts had zijn handen vol met Jens en dat ging hem niet goed af. De frustratie sloop erin en daar waren The Blues opnieuw die op hun sokken terugkwamen naar 19-17.

Ref van het jaar Miguel Wensma had ook duidelijk moeite met het semi-bitsige van de wedstrijd en verslikt zich dan in een stukje ongeziene vaudeville. Jens maakt - ik dacht - de 19-18 op (of net na?) de buzzer, maar Wensma, nochtans met de neus op de feiten, keurt hem eerst resoluut goed. Waarop de hele Riviera-bank een slapstick-aanval krijgt en hij door alle commotie (en mensen binnen de lijnen die daar niet moeten zijn) toch verhaal gaat halen bij zijn assistent. Die heeft het niet gezien en de jury gebaart van krommenaas, dus… vragen we het even aan de shotklokker (van Riviera!!), moet hij gedacht hebben. Wat denk je? :-D Onze klok-assistent Fons verlaat hierop demonstratief zijn gestoelte en gelijk heeft hij. Men had het evengoed aan de supporters van Riviera kunnen vragen. Ik heb op dit moment nog geen beelden achteraf gezien, maar ik vermoed dat ook die geen uitsluitsel zouden geven. Persoonlijk heb ik in de bewuste fase, zoals velen, geen oordeel te vellen, ik was (niet-neutraal) naar de aanval aan het kijken, had geen oog voor de shotklok en heb de buzzer in alle spanning zelfs niet gehoord, maar dat je als spelleider je beslissing laat herroepen door een (niet-neutrale) shotklokker lijkt mij enigszins van de pot gerukt en een topscheids onwaardig. In dit alles blijft de wedstrijdtafel-official heel de tijd nogal op de achtergrond en gedraagt zich als ‘Manuel from Barcelona’ :-O Misschien moet de KBKB zich maar eens beraden over het nut, belang en verantwoordelijkheid van de wedstrijd-jury. Ze worden er tenslotte voor vergoed, toch? Wat als dit een fase is die moet beslissen over titel of degradatie?

Bon, terug naar de match. Ik heb geen scoreverloop gekregen deze week, maar het incident had vreemd genoeg wel een averechts effect op de paars-witte spelers die er een nerveus zootje van gingen maken, met allerlei domme fouten tot gevolg. Zowel Mitch als Krikke gaan cruciaal in de fout en zo konden The Blues dik verdiend de buit binnentrekken. 20 – 21 en met nog 20” op de klok speelden ze het op balbezit uit en dienden de topfavoriet hun eerste puntenverlies toe. Een mooie en deugddoende prestige-overwinning, meer is het niet, maar wel op een knappe collectieve manier afgedwongen tegen een zegezeker Riviera, dat zich liet ringeloren en nu dus niet als ongeslagen kampioen naar de topleague terug kan, gesteld dat het kampioen wordt, want ook dat is na dit weekend mathematisch nog niet helemaal zeker. Wel zeker is dat alle toppers in de PL steken lieten vallen tegen Minerva en dat doet hopen voor de veldhervatting.

In de taverne achteraf werd op het TV-scherm alvast een herhaling van FC De Kampioenen getoond, maar of dat nu zo’n goed idee was? Niet iedereen zag er op dat moment de humor van in en het “Allez Pascalleke, Tournée Zénérale!” van Balthazar Boma was voor interpretatie vatbaar! ;-) In ieder geval, het was zaterdag toch weer zeer….

Verde 1 - Minerva 1 : 14 – 27
4-feb-2017

Wat een mens al niet doet om vanonder de ons steeds meer omringende druk uit te komen, de stress te verlagen, het lichaam en de geest wat rust te gunnen. Het gamma is enorm, gaande van deelnemen aan ‘Tournée Minerale’ tot ‘ontspannen wandelen met alpaca’s’ (ik verzin dit niet!!), godbetert! The sky is tegenwoordig the limit. Wat was er destijds mis met het rustig in de zetel liggen nietsen en naar ‘Binnen & Buiten’ kijken op zondag? (voor de jeugdige lezer, dit was nog in zwart-wit toen tv's nog beeldbuizen hadden) Misschien is een luchtige, op papier makkelijke korfbalwedstrijd van The Blues tegen het laatst geklasseerde en puntenloze Verde op een steenworp van onze thuisbasis op het kleurrijke Kiel op zaterdagavond wel wat? Op het Kiel is het immers altijd een beetje carnaval, toch?

Hapklare brokken hebben soms wel de eigenschap dat ze in je keel blijven steken. Het zou toch niet waar zijn zeker? :-O Wie o wie wordt de schlemiel van de Promoleague door tegen de rode lantaarn punten te laten? The Blues alvast niet, want... iedereen kent ongetwijfeld de beruchte wet van Murphy, ja? Wel, die Murphy was getrouwd met een Duitse en zijn schoonbroer, een zekere Pegh (Brute met de voornaam) had destijds ook zo'n wet die naar hem vernoemd werd. En net toevallig gisteren werd Verde slachtoffer van die 'wet van Pegh': Als je opponent twee prijsschutters in de rangen heeft, zullen die ook prijs schieten, oftewel: Shit happens! Zowel Raf als Jens hadden gisteren allebei hun dagje en pegelden van alle kanten binnen (ieder 8 stuks!) tot hun tegenstrevers er zowaar de kleur van hun truitje bij kregen. Tussendoor scoorden ook zo goed als alle andere Minervanen en dan weet je dat de score hoog zal oplopen. Van een 'wedstrijd' was halverwege toen al lang geen sprake meer. Vanop de bijna lege en sfeerloze tribune zagen we dat het ook in de tweede helft goed zat en ook Dario toonde zich prima en dus werd de hapklare brok zonder problemen doorgespoeld nadien, mede dankzij de gulle verjaardagsbui van coach Ledoux Marc. Nogmaals proficiat, beste kerel! Het werd nog een fijn feestje en de kaboutertjes hebben alles opgeruimd! (zie foto van Elien Van Steyvoort :-D )

Volgende week dienen we de quasi-zekere kampioen Riviera nog eens van antwoord. Er is absoluut geen druk meer en dan kan het voor Minerva misschien wel alle kanten uit. Come and see next week want...

Minerva 1 - Sikopi 1 : 17 – 18
29-jan-2017

Op veertien dagen tijd van plaats 2 naar plaats 4. De twee cruciale topwedstrijden tegen rechtstreekse concurrenten verloren en wie beide matchen zag, weet dat het telkens evengoed de andere kant had kunnen uitgaan. We kwamen er steeds dichtbij, maar het is de maand van ‘net niet’ geworden.

Nu, toegegeven de wedstrijd van zondag had allesbehalve de intensiteit en de spankracht van de eerste confrontatie met Sikopi. Vanaf het begin was het zoeken en wroeten, rommelig spel en zenuwachtige acties die meestal verdronken in een teveel aan schijnbewegingen tot men zich uiteindelijk vastliep zonder resultaat. Ook bij de bezoekers was de forme zoek. Dit Sikopi kan je, met alle respect, bezwaarlijk een promotie-kandidaat noemen. Toch konden ze van de onmondigheid van The Blues profiteren om al rommelend naar 2-6 uit te lopen. Telkens konden we milderen tot op één goal, maar die ene gelijktrekker, om van daaruit misschien gelanceerd te geraken, kwam er nooit. Niet bij 5-6, niet bij 8-9, niet bij 14-15, 15-16 en tenslotte niet bij 15-16 en 16-17. De afsluiter kwam er pas in de laatste minuut. Toen had Sikopi het slot al op de deur gedaan en was de tijd op.

Conclusie: de competitie is gespeeld, voor Minerva althans. Hebben we gestreden? Jazeker, maar er was spijtig genoeg geen constante lijn in de prestaties en dat heeft ons de das omgedaan. Moeten we spijt hebben van de gemiste promotiekans? Als we eerlijk zijn, is de kloof met de Topleague net iets te groot, zowel voor ons als voor de nog in running zijnde ploegen. OK, een runner-up match in Herentals is altijd een mooie kriek op de taart, ook al had ze 2 jaar geleden iets meer glans in de Lotto Arena, maar het zou een vergiftigd geschenk kunnen zijn.

Misschien moet de focus al wat meer verlegd worden richting veld, waar we nog enkele zware weken tegemoet gaan. Niettegenstaande...

Putse 1 - Minerva 1 : 22 – 19
22-jan-2017

Zondag in een koude putse sporthal werden we allereerst nog door de plaatselijke omroeper verwelkomd en uitgebreid geïnformeerd over het ontstaan en de historiek van de Minerva-autofabriek. Nooit gedacht dat je van een korfbalwedstrijd nog eens cultureel wat kon opsteken!

Enfin, zijn woorden waren nog niet koud (!) of the Blues stonden al drie doelpunten in het krijt! Iemand op de tribune zei nog: ”Zondag stressdag!” en dat duidde heus niet op de rond deze tijd van het jaar massaal blokkende studenten. Eigenlijk waren we de hele match op achtervolgen aangewezen. Putse toonde zich een waardige runner-up en zeer accuraat in de afwerking, iets waar wij net iets minder in waren. Dat het voor de thuisploeg menens was was duidelijk te zien aan de zenuwachtig ijsberende en gesticulerende coach De Waele die ook blijkbaar naar hartenlust de (povere) leiding van ref Elewaut in vraag mocht stellen. Onze trainer bleef er dan weer verrassend stoïcijns bij en gokte op de heropstanding van enkele kleppers in de tweede helft. Het gevoel van de processie van Echternach bleef echter heel de wedstrijd boven onze ploeg hangen. Nooit geraakten we dichter dan twee goals of er viel meteen weer een tegendoelpunt. Positief is wel dat the Blues zich tot de laatste seconden bleven inzetten door er vol voor te gaan. Een ingesteldheid die ongetwijfeld nog punten gaat opleveren. Mits een beetje meer geluk hadden we op het einde misschien nog een gelijkspel uit de brand kunnen slepen, maar het mocht niet zijn. 22-19 was de (juiste) uitslag.

Daardoor spelen we volgende week tegen Sikopi opnieuw met hoge inzet, dit keer voor de derde plaats. Bij winst is alles nog mogelijk, bij verlies zit de campagne er hoogstwaarschijnlijk op. Hopelijk mogen de supporters zich toch nog enkele keren warmen aan een paar goeie collectieve prestaties van onze vaandeldragers. C’mon Minerva!

Minerva 1 - Catba 1 : 25 – 18
15-jan-2017

Zo, de terugronde is aangevat en de jammerlijke uitschuiver van vorige week op Vobako is gelukkig weer uitgeveegd met een klinkende overwinning tegen een stug Catba, waar we een tweetal maanden geleden onze tanden ook op stukbeten en we achteraf bekeken nog blij mochten zijn met een punt.

Ook nu was het jonge geweld uit Deurne weer van begin af aan alert en hadden the Blues er een meer dan vette kluif aan. De kloof werd nooit groter dan 1 à 2 doelpunten en als we al eens een driepuntenbonus hadden, werd die in een no-time weggewerkt, mede door enkele overbodige weggeefgoals, slechte passes en al te nonchalant verdedigen. Tot net voor rust hadden ook maar drie Minerva-spelers de korf gevonden (Robin-Raf-Bia). Enkel Jens kon in de slotminuten nog scoren, maar Catba beende bij tot 11-10 halfweg.

Na de peptalk leek er eerst niet veel beterschap en de bezoekers konden (alweer) via stip gelijk maken 11-11. Zelfs na een zoveelste tussenspurt via Robin-Jens-Jago komen ze toch nog aanklampen tot 15-14, maar al die laatste twee nog maar eens aan de kar trekken, lijkt de veer eindelijk gebroken bij de troepen van Ivo Goossens. Dichter dan 20-17 komen ze niet meer en nu lukt scoren wel bij meerdere mensen. Raf, Jago, Bia, Jens met een leuke one-hander (wat ze allemaal niet doen tegenwoordig om op Sportbeat te komen ;-) en Stef na een poepsimpele vrijworp stuwen naar 24-17. Catba kan nog slechts één keertje de mand vinden en net als de (overigens afwezige) Danny Oyen de prono-speelpot voor zich denkt te hebben gewonnen, verknalt Anina zijn feestje op de valreep. 25-18.

Volgende week is er dé knaller op en tegen Putse met als inzet die begeerde 2e runner-up plek. De verplaatsing is ver, maar het zal de moeite waard zijn. Supporters op post!

Vobako 1 - Minerva 1 : 17 – 13
7-jan-2017

Voilà, de ultieme restjes wildpaté zijn verteerd, de laatste katers doorgespoeld en de op deze eerste sneeuwdag samen met het zout kwistig rondgestrooide goede voornemens dienen net als ieder jaar weer als perfect plaveisel voor de Highway to Hell, so... this must be 2017! Helaas lag er voor mij nog een fikse, als nieuwjaarspakje vermomde bronchitis onder de boom. (kuch, snif! :-/ ) “Een goede gezondheid gewenst” is dus wel degelijk aan mij besteed. Neem mij dus niet kwalijk dat ik de verplaatsing naar de ijskoude landerijen der Kempen niet heb meegemaakt, ik was vast niet de enige. Achteraf moest ik er ook geen spijt van hebben, zo blijkt uit de beelden. De afwezigen hadden dus geen ongelijk deze keer...

(Start YouTube) Je krijgt nooit de indruk dat het hier om een competitiewedstrijd gaat en het spandoek boven het handjevol toeschouwers maakt een beetje cynisch melding van de ‘Hel van de Kempen’. Toch gebeurt er in die eerste helft wel af en toe iets wat ons wakker houdt. Ik ben niet de meest fervente voorvechter van het ‘feitelijk en statistisch’ verslag van een match, maar hier geeft het wel een goed beeld van hoe de dingen verliepen. De score gaat wel mooi gelijk op, maar na 9’ staat er slechts een flauwe 3-3 op het bord, voor ons via Bia en 2x Raf op doorloper. Dan maakt Kevin een kloofje naar 3-5, maar dat wordt onmiddellijk gedicht door de thuisploeg. Robin schiet ons weer op winst van achter de korf, maar dan krijgt Raf na een licht toegekende stip plots geel van scheids De Backer voor (vermoedelijk) protest.(?) Er zijn dan nauwelijks 20’ gespeeld in een tot dan toe op het eerste zicht gezapige match. Het geeft niet echt blijk van een blakend zelfvertrouwen bij de spelleider. Nu, voor de rest mogen we (nog) niet klagen, want we kunnen gelijke tred houden na eveneens 2 stippen. Rust 8-8.

Ik spoel even door en ook de volgende twee doelpunten komen er op strafworp 9-8 en 9-9. Dan achten de Vobako-dames hun tijd gekomen en scoren 3x op rij.

De fase daarop heb ik enkele malen terug bekeken. Bij een duel onder de korf fluit De Backer, die er met zijn neus bovenop staat, voor ‘verdedigd’ in het voordeel van Minerva. De bal wordt uitgewerkt, maar de scheids onderbreekt om bij zijn overijverige lijnrechter te rade te gaan en besluit dan om terug te keren op zijn stappen en geeft een stip aan Vobako. Kijk, ik zie dat misschien wel wat gekleurd, maar ik begrijp toch niet goed dat je je als referee laat overrulen door je vlaggenman als die tien meter verder van de fase af staat dan jijzelf, maar het zij zo en de thuisploeg zit plots op rozen, de match is gespeeld. Bij ons ontbreekt dan ook nog de portie geluk bij de afwerking en de Kempische dames maken het af. Meer dan milderen tot de 17-13 eindstand zit er voor The Blues in hun eerste confrontatie van dit jaar niet meer in. Helaas, maar dit zijn weer spijtige punten die we laten liggen met het oog op de duels met de topploegen.

Treuren doe ik echter niet, dat doe ik morgen wel over de reeds eerste verjaardag van het ‘ter space gaan’ van de god Bowie, al had die voor de goed begrijpende Minervaan ooit wel een positieve, profetische boodschap in één van zijn nummers: “Planet Earth is blue, and there’s nothing I can do…”

Temse 1 - Minerva 1 : 15 – 19
17-dec-2016

De laatste match van 2016 en The Blues hebben die met winst afgesloten. Temse was in het verleden al wel meerdere keren die godverdomde gesel van Minerva, maar dit hebben we in de veel te kleine zaal Temsica, (een naam als een majorettenkorps) toch maar mooi rechtgezet! Althans, voortgaande op de beelden (geweldige uitvinding, die YouTube!), want ik was niet rechtstreeks getuige van dit duel. Altijd geladen, fel bevochten en soms op het scherp van de snee, maar nooit erover; zo heb ik het eigenlijk graag. Tegen Temse nooit een ‘fin de saison’-gevoel ( herinner u vorig jaar die degradatie-thriller op het veld! :-O )

Nochtans werd het algemeen beschouwd niet echt een spektakelmatch, daarvoor was de afwerking (langs beide zijden) te pover. De kracht van Temse zit hem doorgaans in hun gevaarlijke dames, maar daar was niet veel van te bespeuren. Temse kon welgeteld één helft aanklampen, op meer maakten ze nooit aanspraak. Was de eerste helft nog redelijk om aan te zien, met die enig mooie combi-goal van Jago en Raf, dan was de tweede periode eerder slaapverwekkend, met een leidend duo dat mij eerder weggelopen leek uit één of andere komische kinderserie en met een op zijn minst heel eigen kijk op de wedstrijd. Misschien zijn zo’n wedstrijdbeelden ook wel eens handig voor de spelleiders om een evaluatie van hun prestatie te maken.

Soit, opdracht volbracht en we sluiten het boekjaar 2016 af op een mooie (voorlopige) 2e plaats in de Promoleague rangschikking.

En dan nu… feesten! Wees goed voor mens en dier en aan alle Minervanen wens ik niet minder dan geweldige feestdagen en een... Happy Blue Year! ;-)

Minerva 1 - Riviera 1 : 24 – 32
11-dec-2016

Zondag was er de clash tussen de nummers 1 en 2 in de Promoleague met als inzet die felbegeerde(?) koppositie. Het was aangekondigd als een topper en het is er eentje geworden die zowel beide supporterskanten als de neutrale toeschouwer kon bekoren! De start was op zijn minst furieus te noemen. Na 3 minuten stond het al 3-3, halfweg de eerste helft stonden de bordjes nog steeds gelijk 9-9. Het tempo was verschroeiend en beide teams gaven mekaar geen duimbreed toe. Mede door een in de eerste periode zeer accuraat schietende Mitch Lenaerts en een uitstekende Krikke Van Campen konden de bezoekers een eerste versnelling plaatsen wat resulteerde in een toch wel lichtjes verontrustende kloof bij de rust 11-14...

In de tweede helft lijken we terug aan te sluiten naar 13-14, maar Riviera blijft verder gaan op het elan en diept de voorsprong meteen verder uit naar 15-19. The Blues proberen dan wel telkens terug aan te klampen, vooral via een sterk afwerkende Raf die weer een heroïsch duel uitvocht met zijn eeuwige opponent Lenaerts, het verschil van 5 doelpunten kregen we echter niet meer gedicht, waardoor Riviera de laatste 10 minuten in een zetel kon uitspelen en daardoor de zware 24-32 eindcijfers op het bord liet zetten, of zoals onze voorzitter het achteraf stelde: ‘Veel goals, maar ze vielen langs de verkeerde kant!’ Conclusie: teleurgesteld? Ja. Een gemiste kans? Nee, niet echt, want dit Riviera lijkt onklopbaar, heeft een redelijk jonge, maar erg solide basis-acht en is voor mij de enige echte titelkandidaat in de Promoleague. Opvallend was ook wel dat de paars-witte dames net iets beter de korf wisten te hangen dan aan onze zijde. Ondanks dit vind ik wel dat Minerva in een goede ‘flow’ zit, vlot scoort en ook de topploegen niet moet vrezen. Dat moeten we zeker kunnen vasthouden om mooie resultaten te boeken. Het was alvast sterke reclame voor onze sport!

Minerva 1 - Verde 1 : 23 – 11
4-dec-2016

Het eerste weekend van december staat traditioneel garant voor de komst van de Sint. The Blues deden daar gul aan mee en strooiden zondag kwistig met de doelpunten. De zwarte piet werd simpelweg doorgespeeld aan het kansloze en veel te zwakke Verde.

Al van bij het begin was duidelijk dat dit geen hoogstaande wedstrijd zou worden. Daar moet je namelijk met 2 voor zijn. Reeds bij een snelle 5-3 stand mist Verde een stip én daarmee de aansluiting. Minerva voert de forcing en is collectief gevaarlijk. Resultaat: bij 11-5 hebben maar liefst 8 thuisspelers al gescoord! In minuut 17 moeten we wel Jens naar de kant halen met - ik zal het proper uitdrukken – acute darmproblemen. Rusten gaan we met 13-6 na een onvervalste buzzerbeater van luxe-invaller Kevin, die op dat moment al aan zijn 4e van de dag zit na amper een kwartier spelen.

Tweede helft zelfde beeld, maar het sprekend gemak waarmee we de match controleren leidt ook tot onvermijdelijk concentratieverlies en daar komen enkele voorspelbare tegendoelpunten uit. Meer dan dat kan Verde niet laten zien en Kevin pakt zijn tegenstrever zelfs tot tweemaal toe op snelheid! :-O

Bij 17-8 tekent Raf wel voor de ‘move van de week’ met een erg fraaie inloper/annex schijnpass om dan zelf de bal nog binnen te duwen. De enige spanning voor de supporters zit hem dan alleen nog maar in de hoop om de pronostiek te winnen. Ik zat er met mijn voorspelling niet ver naast 24-12.

The Blues stranden echter op 23-11. Een leuke oefenpot zeg maar, met het oog op de topper volgende week tegen leider Riviera, die nu toch wel de druk moeten voelen. Bij deze roep ik ook op tot een massale opkomst volgende zondag op Het Rooi. Be there… Be Blue! Zie hierover ook het bericht van coach Marc Ledoux!! (…en da rijmt nog ook! :-D )

Bij thuiskomst wacht mij een berichtje van de Sint : “Beste Pat,...It’s good to have the Blues!” ;-)

Dank u Sinterklaas!

Sikopi 1 - Minerva 1 : 20 – 23
26-nov-2016

Volgens Wikipedia is Minerva (sic) "... een personificatie van de goddelijke macht van het verstand, van de vindingrijkheid van de menselijke geest... en de uitvindster van al wat nuttig en aangenaam is voor het menselijk leven. Vooral de uitvinding van de fluit(!) werd haar door hen toegeschreven."

Soit, één en ander is misschien voer voor de op Facebook populaire 'Wedstrijd slechtste openingszin aller tijden', maar dat laat ik volledig over aan jullie al dan niet zieke fantasieën ;-) !

Om maar te zeggen dat zaterdagavond er toch wel veel van dat nuttige en aangename in de wedstrijd op LO zat tegen Sikopi, toch één van de gedoodverfde titelkandidaten. Gaat de start gelijk op, doch kunnen we na 12’ al een eerste van drie 3-puntenkloven laten optekenen. 3-6. De thuisploeg bijt echter fel van zich af en komt telkens terug, ook wanneer de Blues via Raf, Jens en Jago naar 7-10 stomen en net voor rust leiden ze zelfs even met 12-10, want spijtig genoeg zit Enya Michielsen bij de 'verkeerde' ploeg en zij heeft duidelijk geen medelijden met het team van haar schoonbroer. Toch is het vooral Jago die een dijk van een eerste helft speelt tegen zijn ex-club en Lars Mattheyses gewoon in zijn achterzak propt (als ge die goed opvouwt, lukt dat wel ;-) ) ! Via hem en een slimme vrijworp van Kevin, proper afgewerkt door Leen hangen de bordjes gelijk met de rust 12-12.

Na een snel doelpunt van Raf en een stip, omgezet door Jens nemen we terug de leiding in het laatste half uur en geven dat niet meer af, al wordt het op een bepaald moment toch nog heel warm! Tot 14-15 kan Sikopi het nog bijhouden, maar na een verschroeiende tussenspurt zetten Robin, Raf Jago en sluwe vos Kevin ons op een geruststellende 15-21 ... denken we! De zenuwachtige coaching van onze oude bekende Bart DV levert dan toch nog iets op en de Pioniers komen terug opzetten tot 20-21, maar Jens op stip en – ere wie ere toekomt- man van de match Jago knallen alle illusies van de Rabbits naar Sint-Anneke Plage! ;-) Een overwinning die zeker verdiend is, waarin vooral onze heren de doelpunten voor zich namen, maar gedragen door een collectief sterk geheel met weeral een hoog shotpercentage (23/70). Opvallend was de uitstekende afwerking van de korte kansen en penalty’s, beide onderdelen waar het al eens durft te haperen. Ook de vrijworpen (2/2), wat eigenlijk relatief weinig is op een hele match, gingen vlot binnen en mede door de slimme wissels van coach Marc (daar heb je die ‘vindingrijkheid’!) krijg je dan wat je verdient. Een uitstekende partij met twee ploegen die er vol voor gingen, met bijwijlen zeer verzorgd korfbal en enkele technische hoogstandjes, en meer moet dat niet zijn op een zaterdagavond. We doen hier weer een gouden zaak en we staan waar we momenteel horen te staan: in de top van het klassement.

Eén vraag houdt me nog bezig voor ik ga slapen: Zou de Fons nu weer een vat geven? :-D Op zondag wordt ik wakker met de gedachte...

Minerva 1 - Putse 1 : 23 – 19
20-nov-2016

Het lot (lees KBKB) heeft ons dit seizoen opgezadeld met 3 thuiszalen: Het Rooi, Rooi 2 en de vergane glorie van de Stedelijke Sporthal Linkeroever. De ooit toch gezellig ogende cafetaria heeft plaatsgemaakt voor een wat steriel uitziende 'polyvalente ruimte' waar je als thuisploeg zelf achter de tapkast moet kruipen om de mensen iets aan te bieden in deze donkere, stormachtige dagen... Maar bon, we zijn hier om te korfballen, nietwaar?

Terwijl de ondermaatse prestatie van vorig weekend nog in ons achterhoofd spookt, zit ik op de tribune toch stilletjes te hopen dat Minerva tegen het overigens sterk gestarte Putse zijn rol van pretbederver voor ambitieuze ploegen, de ultieme 'party-pooper' zeg maar, zal waarmaken en verschroeiend zal uithalen om even orde op zaken te stellen.

En zie, voorwaar lukt dat ook nog in de eerste 10 minuten, waar we al snel 3 doelpunten uitlopen. De geschiedenis leert ons echter dat het bij Putse geen watjes zijn. Het oogt dan allemaal niet zo technisch verzorgd en onbehouwen, maar hun spitsen zijn wel dodelijk efficiënt. Nooit raken we er echt van weg.

Ruststand 11-11. De hele match blijft fel bevochten, maar het wordt nergens bitsig, alles goed in de hand gehouden door een degelijk leidende ref Wensma. Op het einde kunnen we, in een zinderend slotkwartier, de broodnodige punten thuis (nou ja?) houden, ondanks een onnodig zenuwachtig einde. :-/

Elien mag dan wel gekwetst zijn, ze maakt zich op de bank op een andere manier nuttig door een gedetailleerde scouting bij te houden. Die leert mij onder andere dat onze dames wel een zeer goeie verdediging neerzetten (slechts 3 tegendoelpunten!). Anina bevestigde haar prestatie van vorige week en zette dit in de verf met 2 goals. Uiteindelijk wisten we 23 keer te scoren uit 'slechts' 77 pogingen, een gemiddelde van een slordige 29% ! We zagen tot ons groot plezier nog eens een beresterke en trefzekere Jago en de onvermijdelijke vechtlust en inzet van Stef die ons op belangrijke momenten het voortouw liet houden. Het puntenverlies van vorige week wordt nu wel erg jammer, omdat we op kop hadden kunnen staan, waar we nu de 2e plek met Catba moeten delen. Volgende week zijn we terug op verplaatsing in onze 'thuis'zaal :-D voor de onvervalste topper tegen Sikopi!

C’mon Minerva!!

Catba 1 - Minerva 1 : 14 – 14
13-nov-2016

Start van het nieuwe zaalseizoen. Meteen een gelegenheid om punten te pakken tegen een op papier zwakkere tegenstander. Over de match kan ik kort zijn. 1 redelijke eerste helft waarin we pas het laatste kwartier echt loskomen van een stug aanklampend Catba. Daarna valt alles stil en wordt het een rommeltje, zowel bij beide teams als bij het leidend duo. Blij dat we nog een punt houden! :-/

Wat onthouden we van dit weekend? Korfball is inderdaad 'a mindgame'(!), nieuwe (mooie) shirts, degelijke partij van Anina en euh.. dinges… iets van Nathaniel Rathliffe & The Nightsweats!

Minerva 1 - Boeckenberg 1 : 10 – 18
9-Okt-2016

Krantenkoppen kunnen in één zin van een fait divers een wereldzaak maken. Vorige week nog: ‘Justin Bieber doet zijn boodschappen in Albert Heijn’ of ‘Jan Verheyen legt Antwerps verkeer lam’. Met de goeie prestatie van The Blues vorige week op Kwik in het achterhoofd had ik er graag eentje zelf bij gezet, zo van: ‘Minerva legt nu ook Boeckenberg over de knie’. Helaas, wie gisteren aan Het Rooi was, kreeg geenszins een spektakelstuk te zien. De panterploeg die de laatste weken wat op de dool was en hun toppers wilde sparen voor de zaalcampagne waren in de allerminst benijdenswaardige positie van rode lantaarn verzeild geraakt en konden zich in principe geen misstap meer permitteren. Zij startten dus met een quasi typeploeg furieus aan de match. Van een studieronde was geen sprake en in een mum van tijd stond er een droge 0-5 op het bord. Minerva behield wel het overzicht en werkte zich netjes terug in de wedstrijd. Van dan af zag je al een zenuwachtig Boeckenberg dat begon te morsen met kansen. Het zag er bijwijlen zelfs klungelachtig uit, ongewoon voor zo een kampioenenploeg. De thuisploeg rook zijn kans en klampte goed aan, maar de afwerking liep weer erg stroef. De 6-7 ruststand was toen al erg veelzeggend.

Over de tweede periode kunnen we bijgevolg kort zijn. 4 goals op 35 minuten is gewoonweg veel te weinig op dit niveau om punten te pakken. De panters worstelden zich, zonder echt geweldig te spelen, maar op ervaring meer en meer in de match en stoomden door naar een overdreven 8-16 stand. Minerva speelde ondertussen wel een pak goeie kansen bijeen, maar kon ze nooit verzilveren.

Het hoofdstuk veld is nu tot ergens in april afgesloten. De ploegen maken zich klaar voor de zaalstart. Toch lijkt het mij dat aan de jarenlange hegemonie van de Panters nu een einde gekomen is. Ze zijn lang niet meer dat onoverwinnelijke bastion waar elke ploeg met de daver op het lijf naartoe moest. Alleen waren ze toch nog net dat maatje te groot voor ons. Minerva moet wel, willen we het behoud verzekeren, zorgen dat de goeie prestaties meer regelmaat worden en punten pakken tegen de rechtstreekse concurrenten. Maar nu eerst zoals gezegd, de zaal in, waar het, ondanks het late najaarszonnetje van afgelopen zondag toch net iets warmer is en de batterijtjes kunnen opgeladen worden.

O ja, en tussendoor zag ik dit weekend ook nog eens onze U16 succesvol aan het werk tegen Verde. Laat ons zeggen dat er nog wel wat werk aan de winkel is, maar ik zag toch enkele hoopvolle ‘opties voor de toekomst’. Bijgevolg concludeer ik nog steeds...

Kwik 1 - Minerva 1 : 19 – 20
2-Okt-2016

Op zaterdag na een feestje je auto aan het clubhuis laten staan, omdat je toch dat glaasje te veel op hebt; het is slim en getuigt van gezond verstand. ’s Anderdaags met de fiets van het Kiel naar Berchem rijden om hem terug op te halen en bij aankomst constateren dat je je autosleutels thuis vergeten hebt, is dat veel minder! :-p Er zit niks anders op dan het trajectje dan nog maar eens 2 keer af te leggen. Goed voor de verbranding van de calorieën, moet je maar denken! Soit, dit om maar te zeggen dat ik hierdoor ei zo na de aanvang van de belangrijke match op Kwik had gemist!

Eerlijk gezegd had ik, voortgaande op de mindere prestaties van de voorbije weken, weinig vertrouwen in een goede afloop, zeker tegen een Kwik dat redelijk op dreef is en op papier ook een sterkere tegenstrever lijkt. Weeral stellen we in dit toch wel gure weer vast dat het moeilijk zal zijn voor beide teams om een snelle kloof te slaan. Het gaat spannend gelijk op, maar gaandeweg begint Kwik ongelofelijk te klungelen. Mocht ik de bal zijn, ik diende een klacht in wegens mishandeling. Minerva ruikt zijn kans, maar vergeet het gaspedaal helemaal in te drukken. We noteren hier reeds een sterke eerste helft van Robin en een moeilijke, maar degelijke partij van Leen op Liesbet Bollaerts en bij de rust staan The Blues er toch iets beter voor: 6-8. Na het water gaat Kwik verder op hun bedenkelijk elan(!) ;-) en ik kom te weten waarvoor die reclamepanelen naast de dug-out dienen! Sterk materiaal moet dat zijn! :-O Ondertussen begint de Minerva-shotmachine beter te draaien en zowel Raf als Jens vinden hun goeie vizier terug, gesteund door een prima Jago en een vandaag zeer gemotiveerde en outstanding Robin die blijkbaar altijd wat meer kan tegen zijn ex-ploeg :-) !

Nu, u moet mij maar vergeven dat ik niet altijd de juiste tussenscores vermeld, maar geloof me als ik zeg dat we op een gegeven moment toch weer een driepuntenkloof uit handen geven en bij 16-16 is alles te herdoen. Toch is daar dan terug die flexibiliteit van The Blues en drukken we nogmaals door en met nog een doelpunt van super-sub Ansita er bovenop zitten we opnieuw, met nog 5 minuten te spelen, op rozen 17-20. Dat het in die laatste minuten nog bibberen wordt, doet blijkbaar meer met de bloeddruk van de supporters dan van de spelers. Zij lijken immers zegezeker en bij Kwik gaan de kopjes hangen. Ref Elewaut fluit af bij 19-20! Na het eindsignaal is iedereen supercontent en een dolgelukkige coach Marc L zeilt dan ook gezwind naar de toog en laat prompt een fles bubbels voor zijn spelers aanrukken! Mooi gebaar, maar we zijn er zeker nog niet. Volgende week, geloof het of niet, spelen we thuis een nieuwe, onvervalste degradatietopper tegen... jawel, Boeckenberg dat met 4 punten troosteloos onderaan bengelt. Vermits wij percies liever de punten pakken tegen de ‘grote’ ploegen (Borgerhout, Scaldis, Kwik), ruik ik ook hier weer een prima mogelijkheid om te stunten!

Enige valse noot in deze glansprestatie is het spijtige uitvallen van een tot dan toe erg sterke Elien met een op het eerste zicht ernstige kniekwetsuur. Hopelijk valt het allemaal nog mee en kan ze snel weer aanhaken. In elk geval vlug herstel gewenst en aan de ganse ploeg nen dikke ‘poef’ voor een weer hoop gevende, maar (zelfs volgens doorwinterde Kwik-suppo’s) dik verdiende overwinning! (y) Na afloop rijdt ondergetekende weer gelukkig naar huis en onderweg denk ik dan ...

Meeuwen 1 - Minerva 1 : 15 – 12
25-Sep-2016

Met veel moeite, gekraak en oeh’s en ah’s uit ons bed kruipend, maar blij nagenietend van een fantastische Fundag, die op veel bijval kon rekenen en gekruid werd met veel zonnecrème, Reflex Spray en gebraden kippen, sleurden we ons stramme lijf zondag nog onder een stralende nazomerzon naar het Rivierenhof voor de clash in de onderste regionen van de Topleague.

Een wedstrijd met veel inzet en zenuwen langs beide kanten. Het liep allemaal wat stroef in de eerste helft en niemand was echt scherp voor de korf. Ondanks een snelle 0-2 voorsprong konden de Blues nooit echt de indruk wekken de betere ploeg te zijn en Meeuwen bleef, mede door een zeer soliede verdediging op onze spitsen, stevig aanklampen. Net voor rusten vonden de voor deze tijd van het jaar zeer milde weergoden dan toch dat het genoeg was geweest en trokken de hemelsluizen onverbiddelijk open.

Met dit einde van de indian summer verdween ook een beetje de bekende fighting spirit van Minerva en na een eerder slaapverwekkend begin van de tweede helft kon Meeuwen plots een kloof slaan waar de Blues niet meer van terug hadden. Even was er nog (ijdele) hoop toen de bordjes terug 14-12 aanwezen, maar de thuisacht, die in het tumultueuze slot nog een domme rode kaart pakten, konden het volle pond toch bij zich houden.

Het is wellicht een open deur intrappen als ik vaststel dat er toch een probleem is in het afwerkend compartiment. De laatste 3 weken komen we nooit verder dan 13 stuks wat uiteraard te weinig is om belangrijke wedstrijden naar ons toe te trekken. Zeker als onze ‘vaste’ afwerkers hun dagje niet hebben of niet in hun spel kunnen komen - en dat is maar menselijk - blijken alternatieven spijtig genoeg te schaars voorhanden om een extra impuls in te brengen. Werkpuntjes genoeg, nu met nog twee zware confrontaties tegen Kwik en Boeckenberg in het vooruitzicht. Toch moeten we genoeg moed kunnen bijeen rapen om terug te vechten. Terug een beetje ‘grinta’ tonen en vechten voor wat we waard zijn, dat is toch wat ik als supporter wil zien.. Het was gisteren dan wel wat minder , maar...

Minerva 1 - Floriant 1 : 13 – 17
18-Sep-2016

Het was gisteren ei zo na één van die zondagen zoals ik ze graag heb: lekkere temperaturen, veel volk en een leuke pot korfbal op het programma, die wij dan winnen ;-) . Duels met Floriant waren in het verleden al steeds pittig en vol animo. Ook nu was het weer van dat. Van bij het begin was duidelijk dat beide ploegen elkaar niet al te vel ruimte zouden toestaan.

Afgefloten draaiertje van Raf en Bam!... aan de overkant meteen prijs. Na de snelle 2-2 via Bia en Raf komen The Blues goed op toerental en stomen, ondanks een gemiste stip (weer 2 onbenutte goals vandaag, daar moet écht wel aan gewerkt worden!) onmiddellijk door naar 5-2 langs Jens, Raf en Robin. Maar het cliché over de Gentse ploegen wordt bewaarheid en in een no-time staan de bordjes 5-6 in het voordeel van de bezoekers. Minerva blijft echter goed bij de zaak en schildert die counter weg met oa 2x Kevin en een knappe one-hander van Jens.

Net voor rust een cruciale fase. Met nog 1 minuut te gaan en 8-7 in ons voordeel mag de bal normaal nooit meer uit handen gegeven worden of zoals de coach terecht riep: ‘Balbezit is heilig!’ Toch komt de gelijkmaker er nog en na de rust is het Floriant dat verder uitloopt naar 8-12, een 4-puntenkloof die we niet meer te boven zouden komen, het wederom schitterende verdedigingswerk van Stef op Jiska Frensch ten spijt. Raf vindt ondertussen wel zijn vizier weer terug en kan ons met 3 shots nog terugbrengen naar 12-13, maar via penalty behoudt Floriant toch nog de nodige afstand. Doelpunt van de match is wel de inloper van Robin via schitterende blind-pass van Kevin (zie ook de beelden van Sportbeat (y) ), maar het is meteen het laatste wapenfeit van onze strijders, want ook hierop reageren de bezoekers meteen. De laatste aanvalssessie met Raf en Jens levert niets meer op, mede dankzij enkele dubieuze beslissingen :-/ van een bij vlagen goed leidende ref Bekaert en Floriant scoort daarop nog 2 overbodige goals. 13-17.

Dit maakt ook meteen duidelijk waar het schoentje wrong , onze afwerking in de 2e helft was niet scherp genoeg, die van de tegenstander op de belangrijke momenten was dat wel! Ik zag net iets te veel missers kort onder de korf, inlopers, strafworpen. Dit zijn in principe voor 99% ‘gemaakte’ doelpunten. Als we hier scherper op zijn, kunnen we van iedereen winnen. En het zal nodig zijn. Volgende week een goed gevuld weekend met op vrijdag de bekermatch thuis tegen Voorwaarts en op zondag zetten we gewoon een dijk van een wedstrijd neer op Meeuwen, voilà! Tussendoor is er zaterdag nog de geweldige Fun-dag waar je ook eens die andere ‘toppers’ en oude karamellen aan het werk kan zien! :-O Kan plezant worden. Komt dat zien!!

Scaldis 1 - Minerva 1 : 13 – 13
11-Sep-2016

Een punt halen tegen Scaldis! Ik durf er een weekendje Parijs op verwedden dat niemand deze pronostiek zou hebben ingevuld. Al was, indien iedereen het niveau van de voorbije weken had gehaald, zelfs meer mogelijk geweest.

Nochtans zag het er bij de rust al redelijk hopeloos uit. Geef toe, met een schamele 8-2 op het bord, je zou voor minder vervroegd huiswaarts trekken, nietwaar Rudi Brandon? :-D !

Onze rasspitsen Raf en Jens acteerden té zenuwachtig tegen hun ex-ploeg en deden te weinig met de loepzuivere en mooi uitgespeelde kansen. Aan de overkant was de thuisploeg wél alert op enkele schoonheidsfoutjes in de verdediging. Mooi was het allemaal niet, maar het resulteerde wel in die beschamende 8-2 ruststand. Wedstrijd gespeeld denk je dan, maar kijk… Scaldis vergat na de rust verder te gaan op het elan en wrong ook veel kansen de nek om. Bij The Blues leek de druk weg door de grote achterstand en dat was eigenlijk een voordeel. Raf werd dan wel perfect aan banden gelegd, maar Jens en vooral Stef (bangelijk tegen Patty Peeters!) profiteerden daar slim van en in het andere vak deden de Cramm Brothers hun duit in het zakje. Positief dus om te zien dat Minerva het ook kan waarmaken als hun ‘usual suspects’ hun dagje niet hebben. Stilletjes aan knabbelden we dus de kloof dicht en met nog 5 minuten te gaan was alles te herdoen 12-12. Glenn Ruts scoort dan nog wel de 13-12 en even vrezen we voor het ergste, maar een geniale ingeving van Robin en Kevin neemt het afleggertje in dank aan, 13-13. Case closed, het punt gaat verdiend mee naar de overkant van de Grote Steenweg.

Minerva – AKC: 14 – 18
4-sep-2016

Met de geur van blauwe verf nog tintelend in onze neusgaten gingen we zondag de sfeer opsnuiven… (tja, die lag mooi klaar ;-) !) met de opvallend felblauwe Minerva-tempel op de achtergrond. De 2 punten van vorige week hadden de ploeg duidelijk een vertrouwens-boost gegeven en met een pak volk langs de lijn, waarvan velen in blauw (y) kwam ook AKC niet zonder twijfel aan de ingooi. Na een ingetogen moment ter nagedachtenis van Yvonne Duchesne floot scheids Robin De Backer de match op gang. Eigenlijk kunnen we het scoreverloop kort samenvatten: vanaf minuut 1 constant gelijk opgaand in een pittige wedstrijd waarin het gevaar toch grotendeels van de herenkant kwam. De bezoekers hadden het moeilijk met onze snelle spitsen en ondanks een duidelijk lengtevoordeel konden ze daar opmerkelijk genoeg niet van profiteren om een snelle kloof te slaan.

Dat het bij AKC niet altijd op wieltjes loopt was te merken aan het zenuwachtige gemor op en naast het veld. Meerdere ‘vooraanstaande’ rood-witte supporters ergerden zich blauw, (! amai, ze rollen er vlotjes uit vandaag :-D ) vooral aan de nochtans niet slechtste fluitsessie van De Backer. Wordt het niet stilaan tijd om dit soort commentaren naar de marginaliteit te verbannen waar ze thuishoren? Ik word een beetje ongemakkelijk van dergelijke gerespecteerde ‘old school die hards’ die na een leven in het korfbal nog steeds zichzelf verliezen in neanderthalgedrag langs de zijlijn. Ik weet het, ik heb me er jammer genoeg in het verleden ook al wel eens aan bezondigd, maar een dosis gezond verstand later kom je al snel tot de conclusie dat het eigenlijk niet echt fraai is. Fel supporteren mag, moet zelfs, maar alstublieft niet ten koste van de sfeer en de gezelligheid!

Bon, ik dwaal af. Ook met de rust staan de bordjes nog steeds gelijk en het wordt duidelijk: de ploeg die als eerste een kloofje weet te slaan heeft de sleutel tot de overwinning in handen. Bij een 12-10 score in ons voordeel laten we echter die uitgelezen kans liggen en een paar minuten later kijken we tegen een 12-15 achterstand aan. Het blijkt dé cruciale fase in de match. De veer lijkt gebroken, want verder dan 14-16 komen we niet meer, de laatste twee AKC goals zijn enkel nog voor de statistieken. Eindstand 14-18, een uitslag als een wereldoorlog. Jammer dat we deze veldslag verloren hebben, maar ik vond het een prima partij en iets zegt mij dat we in deze competitie nog voor enkele verrassingen gaan zorgen!